رینوپلاستی فرایند جراحی تغییر شکل بینی با هدف زیبایی یا اصلاح بدشکلی‌های بینی می‌باشد. در حین جراحی، غضروف بینی تغییر شکل داده شده یا بطور جزئی برداشته می‌شود تا شکل بینی تغییر کند.
بسته به اینکه در حین جراحی چه فرایندی انجام می‌شود، رینوپلاستی باز یا بسته برای تغییر شکل بینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تفاوت‌های عمده‌ای بین رینوپلاستی باز و بسته وجود دارند و محل ایجاد برش تنها تفاوت آن نمی‌باشد.
بیماران اغلب بعد از یک آسیب به بینی، به منظور اصلاح یک عمل بینی در گذشته یا در صورتی که از شکل طبیعی بینی خود راضی نباشند، به دنبال جراحی بینی هستند. متخصصین ما در کلینیک زیبایی رازی معمولاً روش جراحی باز یا بسته را به عنوان روش ارجح خود جهت انجام عمل رینوپلاستی انتخاب می‌کنند. درک تفاوت‌های بین این دو روش جراحی به بیمار این فرصت را می‌دهد تا تصمیم آگاهانه‌ای برای انتخاب نحوه‌ی انجام عمل خود بگیرد. جهت دریافت نوبت مشاوره و یا رزرو وقت درمان می‌توانید با شماره‌های ۰۲۱۸۸۳۳۴۰۲۹ – ۰۲۱۸۸۳۳۳۲۵۹ تماس بگیرید.
موارد استفاده جراحی بینی
جراحی بینی می‌تواند برای مشکلات زیر استفاده شود:
- اندازه، پهنا و نیمرخ بینی
- بیرون زدگی یا تورفتگی بیش از حد بینی
- شکل نوک بینی (بینی پهن، گرد، افتاده، قوزداریا به بالا برگشته)
- بزرگ یا پهن بودن سوراخ‌های بینی
- عدم تقارن بینی
- محدودیت‌ها یا مزایای نوع پوست
- ترمیم ساختار بینی با اهداف پزشکی
- تغییر زاویه‌ی بین بینی و لب‌های بالا
- مشکلات تنفسی به دلیل ناهنجاری‌هایی در ساختار داخلی بینی
دو روش برای جراحی بینی وجود دارد و فرایند آنها بسته به نیازهای بیمار متفاوت خواهد بود.
انواع جراحی بینی (باز و بسته)
جراحی بسته بینی
در روش جراحی بسته بینی که رینوپلاستی اندونازال نیز نامیده می‌شود، تمام برش‌های جراحی در داخل حفره‌های بینی ایجاد می‌شوند. با اینکه برش‌های موازی تقریباً نیمی از پوشش حفره بینی را در برمی‌گیرند، اما هیچ بخشی از برش را نمی‌توان از بیرون مشاهده کرد و از ایجاد جای زخم محسوس جلوگیری می‌شود. هرچند از آنجایی که برش‌های حفره‌های راست و چپ منفصل باقی می‌مانند، جابه‌جایی پوست بینی دشوار است و کل عمل باید از طریق بازشدگی‌های تنگ جراحی با دید محدود انجام شود.
از آنجایی که دسترسی به ساختار بینی نیاز به کشیدگی شدید پوست بینی دارد، احتمال انحراف غضروف بینی نیز وجود دارد. با اینکه از ایجاد جای زخم قابل مشاهده جلوگیری می‌شود، اما چالش‌های قابل ملاحظه و محدودیت‌هایی نیز به دلیل کمبود نسبی دسترسی در حین جراحی وجود دارد. بنابراین رینوپلاستی بسته صرفاً به فقدان نسبی آشکار بودن جراحی در روش اندونازال اشاره دارد. جراحی بسته بینی به شدت دقیق هستند و از این رو این روش بطور کلی نیاز به جراح بینی ماهرتری دارد.
جراحی باز بینی
برخلاف جراحی بسته بینی در روش رینوپلاستی باز یا خارجی از یک برش کوچک بصورت پل زدن از طریق کلوملا استفاده می‌شود تا برش‌های حفره‌ی راست و چپ به هم متصل شوند. در ازای این بخش قابل مشاهده‌ی ۴ تا ۵ میلی‌متری، پوست بینی را می‌توان به طرف بالا بلند کرد (شبیه به باز کردن کاپوت ماشین) و دید بدون محدودیتی به اسکلت قسمت پایینی بینی فراهم می‌شود. برش‌های اضافه‌ای در داخل بینی ایجاد می‌شوند. بیشتر برش‌های خارجی بصورت زیگ زاگ ایجاد می‌شوند تا به راحتی قابل مشاهده نباشند. علاوه بر دید مستقیم به تقریباً کل چارچوب بینی، انحراف غضروف بینی به حداقل می‌رسد و هر جزء را می‌توان در حالت طبیعی و دست نخورده‌ی خود بررسی کرد. بنابراین، ویژگی جراحی باز بینی افزایش دسترسی در حین جراحی از طریق برش عرضی کلوملا می‌باشد.
هنگامی که جراح در حال انجام رینوپلاستی باز است، می‌توان یک سوم تا نیمی از بینی را مشاهده کرد. غضروف در بخش پایینی و نوک بینی بخش‌هایی هستند که جراح قصد کار بر روی آنها دارد. بعد از نمایان شدن غضروف‌ها، می‌توان عمل کوچک کردن، تغییر شکل یا اصلاح آنها را انجام داد.
مزایای هر دو روش
- یک مزیت جراحی بسته بینی کاهش زمان جراحی، کاهش احتمالی تورم، کاهش دوره‌ی بهبودی بعد از عمل و حذف زخم از میان کلوملا است. در بیمارانی که بینی آنها تنها نیاز به کمی تغییر شکل نوک آن دارد، تورم بعد از عمل تقریباً ظرف دو هفته برطرف می‌شود.
- جراحی باز بینی در تنظیم و اصلاح شکل بینی با کنترل و دقت زیاد در هنگامی که استفاده از گرافت‌ها یا ایمپلنت‌ها ضروری است، کاربرد دارد. زمان‌هایی وجود دارد که یک جراحی باز بینی می‌تواند سودمند باشد. برای مثال، در صورتی که برای پایین آوردن سوراخ‌های بینی یا در عمل‌های شکاف لب نیاز به گرافت‌های ساختاری باشد. ممکن است در بیمارانی که نحوه قرارگیری غضروف‌های آلار نوک بینی آنها دارای مشکلات آناتومیکی است، این روش مفید باشد.
- رینوپلاستی باز قطعاً برای بیمارانی که به دنبال تغییرات اساسی در شکل بینی خود هستند توصیه می‌شود، برای مثال در هنگام کاهش یا افزایش بیرون زدگی بینی از صورت. همچنین هنگام کار بر روی بدشکلی‌های بسیار پیچیده یا شدید این روش توسط پزشکان ترجیح داده می‌شود، زیرا کنترل بسیار بیشتری برای پزشک فراهم می‌کند.
معایب هر کدام از روش‌ها
- جراحی بسته بینی دارای چند عیب است که شامل محدودیت هنگام جابه‌جایی پوست بینی می‌باشد. پزشکی که عمل را انجام می‌دهد دید محدودی دارد زیرا عمل باید از طریق بازشدگی‌های تنگ جراحی انجام شود. همچین جلوگیری از انحراف و تغییر شکل غضروف بینی در جراحی بسته بینی دشوار است.
- زمان جراحی طولانی‌تر، جای زخم‌های قابل مشاهده، گردش خون ضعیف‌تر به سمت پوست نوک بینی و تورم طولانی‌تر بینی از معایب اصلی رینوپلاستی باز هستند.
بهبودی
- زمان بهبودی جراحی بسته بینی راحت‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر از بهبودی بعد از جراحی باز بینی است، اما درصورتی که جراح بی‌دقت باشد یا سعی کند اصلاحاتی انجام دهد که بسیار چشمگیر هستند، ممکن است ناراحت کننده باشد. از آنجایی که بینی بریده نمی‌شود، رینوپلاستی باز معمولاً منجر به زمان عمل کوتاه‌تری می‌شود و می‌تواند میزان تورم و کبودی بعد از عمل را کاهش دهد. همچنین خطر ایجاد جای زخم‌های خارجی وجود ندارد و هیچ برشی در بیرون ساختار داخلی بینی ایجاد نمی‌شود.
- بهبودی بعد از رینوپلاستی باز می‌تواند غیر قابل پیش‌بینی‌تر باشد و نسبت به بهبودی بعد از جراحی بسته بینی بیمار بیشتر مستعد ابتلا به عوارض است. از طرف دیگر، در رینوپلاستی باز در واقع ضربه و فشار کمتری به بینی وارد می‌شود زیرا این تکنیک فضای بیشتری را برای کار در اختیار جراح قرار می‌دهد و نیاز به اصلاحات کمتری در سایر ساختارهای داخلی بینی دارد.
خطرات
هنگام در نظر گرفتن هر نوع عمل جراحی، درک خطرات آن مهم است. خطراتی که مختص عمل جراحی بینی هستند عبارتند از:
- بی‌حسی
- خونریزی بینی
- زخم شدن پایه‌ی بینی
- قطع شدن رگ‌های خونی کوچک در سطح پوست
- تورم
- آسیب عصبی دائمی
- اصلاح کمتر یا بیشتر از حد که مستلزم رینوپلاستی اصلاحی خواهد بود.
هزینه
از آنجایی که جراحی بینی برای هر بیمار متفاوت است، هزینه‌ی درمان جراحی بینیبه چندین عامل از جمله اینکه عمل بصورت باز یا بسته باشد، متغیر خواهد بود.
