درمان زگیل های پوستی

زگیل‌ها، که به عنوان زوائد پوستی شناخته می‌شوند، ناشی از عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) هستند. این ویروس تماس مستقیم با لایه‌های بیرونی پوست را آلوده می‌کند. ویروس پاپیلومای انسانی بیش از ۴۰ نوع مختلف دارد و عامل اصلی زگیل‌ها است. انتقال ویروس زگیل می‌تواند از طریق تماس مستقیم یا غیرمستقیم اتفاق بیفتد، به عنوان مثال زمانی که فرد آلوده و سالم با سطح مشترکی مانند زمین یا میز تماس داشته باشند.

افراد ممکن است با قدم زدن بر روی سطوح عمومی مثل ورزشگاه‌ها یا اتاق‌های دوش، با ویروس HPV در تماس قرار بگیرند. این ویروس همچنین می‌تواند از یک نقطه از بدن به نقطه دیگر منتقل شود. وقتی پوست فرد خراشیده یا بریده شود، احتمال انتقال ویروس HPV بسیار بیشتر می‌شود.

احتمال ظهور زگیل‌ها در هر سنی وجود دارد، اما در بزرگسالان بیشتر رخ می‌دهد و در سالمندان کمتر شایع است. شکل و ظاهر زگیل‌ها بسته به محل بروز و نوع ویروس آلوده کننده متفاوت است.

انواع

انواع زگیل‌‌‌های پوستی در ادامه توضیح داده شده‌اند.

زگیل‌های معمولی

این زگیل‌ها دارای سطحی زبر و لبه‌های کاملاً مشخص هستند. شکل آنها گرد یا بی‌قاعده است و معمولاً پهنای ۲ تا ۱۰ میلی‌متری دارند (ابعاد مدادپاک‌کن یا کوچکتر). زگیل‌های معمولی سفت هستند و به رنگ‌های خاکستری تیره و روشن، زرد، قهوه‌ای و یا به رنگ گوشت دیده می‌شوند. این نوع از زگیل‌ها بیشتر اوقات در نزدیکی ناخن‌ انگشتان و پشت دست‌ها ایجاد می‌شوند، اما در جاهای دیگر مثل آرنج و زانو نیز می‌توانند ظاهر شوند. زگیل‌های معمولی غالباً آسیب‌زا نیستند.

زگیل‌های کف پا

این نوع زگیل‌ در کف پا ایجاد می شود و به‌سبب فشاری که در هنگام ایستادن بر آنها وارد می‌شود پهن و مسطح می‌شوند و با وجود لخته‌های بسیار کوچک و سرسوزنی در میان آن، به شکل خال‌دار دیده می‌شوند. زگیل‌های کف پا اغلب دردناک هستند، مخصوصاً وقتی که در قسمتی از پا که وزن بدن را تحمل می‌کند ایجاد شده باشند. این زگیل‌ها ممکن است نیاز به درمان‌های قوی و مکرر داشته باشند تا کاملاً ریشه‌کن شوند.

زگیل‌های تناسلی

این زگیل‌ها در نزدیکی اندام‌های تناسلی و نیز در داخل واژن و سرویکس (گردن رحم) زنان ظاهر می‌شوند.

زگیل‌های موزاییکی کف پا

این زگیل‌ها در کف پاها ظاهر می‌شوند و به شکل خوشه‌ای از زگیل‌های کوچک به‌هم چسبیده و با تعداد زیاد هستند.

زگیل‌های رشته‌ای یا نخی شکل

این زگیل‌ها بر پشت پلک چشم، گردن یا لب‌ها ظاهر می‌شوند و به شکل زائده‌های دراز و باریکی هستند که اغلب مستقیماً به طرف بیرون پوست رشد می‌کنند.

زگیل‌های مسطح

این زگیل‌ها روی صورت و در امتداد جای خراشیدگی‌ها ظاهر می‌شوند. آنها سطح نرم و نوک صافی دارند و به شکل جوش‌های زرد و قهوه‌ای هستند. این نوع زگیل‌ها در کودکان متداول‌تر از بزرگسالان است.

تشخیص

پزشک معمولاً با نگاه کردن به زگیل‌ها می‌تواند آن را تشخیص دهد. گاهی لازم است پزشک مقداری از بافت زگیل را برداشته و آن را در زیر میکروسکوپ بررسی کند.

درمان زگیل‌ها

زگیل‌ها اغلب بدون تداخل درمانی خود‌به‌خود از بین می‌روند؛ البته این مورد بیشتر در کودکان مصداق پیدا می‌کند. در بزرگسالان ممکن است این روند به‌سرعت و سهولت کودکان رخ ندهد. هرچند اکثر زگیل‌ها بی‌ضرر هستند ولی متخصصین پوست آنها را حتماً درمان می‌کنند.

درصورتی‌که زگیل‌هایتان زخمی شده‌اند یا اینکه تعدادشان زیاد است و نمی‌توانید از شر آنها خلاص شوید به پزشک مراجعه کنید. پزشکان روش‌های درمانی بسیاری را برای زگیل می‌شناسند. نوع درمان بستگی به سن و وضع سلامتی بیمار و نیز نوع زگیل دارد.

کرم از بین برنده‌ی زگیل

داروهای موضعی تا زمانی که زیر نظر پزشک مصرف شوند، می‌تواند تأثیر زیادی در از بین رفتن زگیل داشته باشد. کرم‌های رتینوئید کمک می‌کند تا پوست از سلول‌های زائد زگیل پاک شده و در نهایت از زگیل‌ها خلاصی پیدا کنید. این نکته‌ی بسیار مهمی است که نسخه‌ی رتینوئید برای زگیل را دریافت کنید و تنها به کرم‌های رتینوئید موجود در داروخانه بسنده نکنید زیرا این‌دو اصلاً مثل هم نیستند. سالیسیلیک اسید شناخته شده‌ترین دارویی است که بدون نسخه‌ی پزشک قابل تهیه است. با اینکه این دارو می‌تواند مؤثر واقع شود ولی برای اثربخشی، صبر و همراهی بسیاری را می‌طلبد. ابتدا باید ناحیه‌ی مورد نظر را کاملاً تمیز کرد و سالیسیلیک اسید را به نحو صحیح روی محل مالید و روی آن پانسمان گذاشت تا از جذب کامل دارو بر پوست مطمئن شد.

کانتاریدین

پزشک می‌تواند داروی کانتاریدین را به زگیل بمالد. این دارو باعث به‌وجود آمدن تاول در زیر زگیل می‌شود. پس از یک هفته یا بیشتر شما می‌بایست دوباره ویزیت شوید و پزشک زگیل مرده را با گیره و پنس از پوست جدا می‌کند.

کرایوتراپی

متداول‌ترین روش درمانی برای زگیل‌های معمولی در بزرگسالان و کودکان بزرگتر کرایوتراپی (فریز کردن) است. این روش چندان دردناک نیست ولی می‌تواند سبب ایجاد نقاط تیره‌رنگ در افرادی شود که پوست تیره‌ای دارند. معمولاً این روش نیاز به تکرار دارد.

لیزر CO2

سوزاندن زگیل‌ها توسط لیزر CO2 یا سوزن الکتریکی اغلب مؤثر واقع می‌شود اما در محل اثر زخم (اسکار) باقی می‌گذارد. لیزر CO2 هیچ مزیتی نسبت به سوزاندن با سوزن ندارد. از این روش می‌توان برای یک یا دو زگیل در جاهای مختلف استفاده کرد. لیزر پلس‌دای، لیزر مؤثرتری است ولی اکثر پزشکان دستگاه آن را ندارند. نکته‌ی قوت درباره‌ی این لیزر آن است که بیمار نیازی به دوره‌ی استراحت ندارد و به‌جا ماندن اسکار نادر است.

الکتروسرجری (کاربرد برق در جراحی برای سوزاندن) و کورتاژ (بافت برداری)

الکتروسرجری (سوزاندن) روش درمانی خوبی برای زگیل‌های معمولی، زگیل‌های رشته‌دار یا نخی شکل و زگیل‌های پا محسوب می‌شود. کورتاژ (بافت برداری) شامل تراشیدن (برداشتن) زگیل‌ با یک چاقوی تیز یا ابزار قاشق مانند کوچک است. این دو روش اغلب با هم به کار می‌روند. پزشک ممکن است زگیل را قبل یا بعد از الکتروسرجری بتراشد.

عمل جراحی

در این روش زگیل کاملاً برداشته می‌شود. این عمل را تحت بیهوشی موضعی و در مطب می‌توان انجام داد. این روش معمولاً روی زگیل‌های کوچک و کم تعداد بیشترین تأثیر را دارد زیرا لبه یا حاشیه‌ی دور زگیل نیز برای کاهش ریسک پخش شدن آن می‌بایست برداشته شود.

پیشگیری

هرچند در اکثر موارد زگیل به‌طور دائم درمان می‌شود ولی اقدامات پیش‌گیرانه‌ی خاصی برای جلوگیری از پخش شدن زگیل وجود دارد. این اقدامات شامل عدم استفاده‌ی مشترک از حوله، تیغ و دیگر لوازم شخصی است. اکثر زگیل‌ها را می‌توان از طریق مالیدن داروهایی نظیر سالیسیلیک اسید یا کانتاریدین و یا از طریق کرایوتراپی – فرآیند فریز کردن با نیتروژن مایع – درمان کرد. در موارد مقاوم به درمان می‌توان از جراحی لیزری یا اعمال جراحی استفاده کرد. در اکثر بیماران درمان قطعی و دائمی است و زگیل بازگشت مجدد ندارد.